Παθήσεις
Οι παθήσεις του στομάχου είναι πολλές και οφείλονται είτε σε ανωμαλία στην έκκριση του γαστρικού υγρού (υπερχλωρυδρία – υποχλωρυδρία), είτε σε πάθηση του ίδιου του οργάνου (γαστρίτιδα, έλκος ή καρκίνος).
Οι συχνότερες χειρουργικές παθήσεις του στομάχου είναι οι εξής:
Το έλκος είναι η διάβρωση και κατά συνέπεια «πληγή» του εσωτερικού περιβλήματος του στομάχου (βλεννογόνος) από τα όξινα γαστρικά υγρά. Η θεραπεία του έλκους είναι συντηρητική. Χειρουργική αντιμετώπιση χρήζουν μονό οι επιπλοκές αυτού, όπως η διάτρηση και η αιμορραγία.
Ο καρκίνος του στομάχου ή γαστρικός καρκίνος, είναι ο καρκίνος που αναπτύσσεται στο βλεννογόνο του στομάχου. Είναι ο 3ος πιο θανατηφόρος καρκίνος, ωστόσο εάν διαγνωστεί εγκαίρως στα αρχικά του στάδια, μπορεί να θεραπευτεί πλήρως.
Συμπτώματα καρκίνου του στομάχου
Τα συμπτώματα αργούν να εκδηλωθούν ή/και αγνοούνται από τον ασθενή. Αυτά που αναφέρονται κυρίως είναι:
Θεραπεία καρκίνου στομάχου
Η θεραπεία του καρκίνου του στομάχου έχει στη βάση της την χειρουργική εξαίρεση του όγκου σε υγιή χειρουργικά όρια.
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ
Η χειρουργική επέμβαση γίνεται στα νοσηλείας σε οργανωμένη κλινική για 5 ημέρες, ώστε να επιτευχθεί η βέλτιστη προεγχειρητική, διεγχειρητική και μετεγχειρητική διαχείριση του ασθενή. Σε επιπλεγμένη νόσο η νοσηλεία μπορεί να είναι πολυήμερη, μπορεί να χρειαστεί μονάδα εντατικής νοσηλείας.
Ο τύπος της αναισθησίας που θα λάβει ο ασθενής γενική. Συνήθως η αναισθησία συνοδεύεται και από TAPP block, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο μετεγχειρητικός πόνος του ασθενή και να επιτευχθεί η ταχύτερη κινητοποίηση αυτού.
Ο ασθενής κάνει εισαγωγή και στη συνέχεια ετοιμάζεται για χειρουργείο. Στο χειρουργείο αφαιρείται (ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά) το τμήμα του στομάχου που πάσχει (ή και όλος ο στομαχος) και οι συστοιχοι λεμφαδένες. Στη συνέχεια αποκαθίσταται η συνέχεια του πεπτικού με τη χρήση έλικας εντέρου.
Ο ασθενής οδηγείται στον θάλαμό που αναρρώνει στην άμεση μετεγχειρητική περίοδο και κινητοποιείται. Υπάρχει σταδιακή επανασίτιση και ο ασθενής παίρνει εξιτήριο 5 μέρες μετά το χειρουργείο. Ο ασθενής επιστρέφει στην καθημερινή του εργασιακή ρουτίνα μετά από 15 μέρες. Τέσσερεις μέρες μετά το εξιτήριο γίνεται η μετεγχειρητική επίσκεψη και προγραμματίζεται η ανάλογη μετεγχειρητική παρακολούθηση.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ποια μέθοδος θα χρησιμοποιηθεί κάθε φορά είναι αποτέλεσμα συμβουλευτικής μεταξύ γιατρού και ασθενή.
Κάθε μέθοδος έχει συγκεκριμένες ενδείξεις και παρουσιάζει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν προάγοντες όπως ο πόνος, η μετεγχειρητική πορεία, ο χρόνος αποθεραπείας και το κόστος.